Tarafgirlik Damarı

Tarafgirlik; taraf olma, taraf tutma ve taraftarlık göstermektir. Tarafgirlik ikidir. Biri hak namına olursa, haklılara melce ve sığınılacak yer olur. Bu müsbet tarafgirliktir.  Diğeri ise menfî tarafgirliktir ki nefis istimâl eder ve haksızlara melcedir ki, onlara nokta-i istinad teşkil eder. İşte bu tarafgirlik hak namına değil, nufus-u emmare hesabına çalışır. Şeytan bu tarafgirlik damarını çok işletir. Menfî tarafgirliğin hassa-i mümeyyizesi garazkârlık, adavet, kin, öfke, nifak, şikak ve zulümdür. Ehl-i imânın istimal etmemesi gereken kötü bir haslettir.

Tarafgirlik damarı ihlâsı kırar, hakikati değiştirir. Mü’minlerde nifak ve şikak, kin ve adâvete sebebiyet verir. Tarafgirlik hastalığı hayat-ı içtimaiyece gayet muzırdır. Hâlbuki “Mabeynimizdeki hakiki ve uhrevî uhuvvet, gücenmek ve tarafgirlik kaldırmaz.[1]” Risale-i Nur’un vazîfesi imânı kuvvetlendirip kurtarmaktır. Dost ve düşmanı tefrik etmeyerek hizmet-i imâniyeyi hiçbir tarafgirliğe girmeyerek yapmaya mükellefiz.

Nefs-i insaniye ise “Tarafgirlik hissiyle, bir câninin hatâsıyla, değil yalnız akrabasına, belki taraftarlarına dahi adâvet eder. Elinden gelse zulmeder. Elinde hüküm varsa, bir adamın hatasıyla bir köye bomba atar. Halbuki bir mâsumun hakkı, yüz câni için feda edilmez; onların yüzünden ona zulmedilmez. Şimdiki vaziyet, yüz mâsumu birkaç câni için zararlara sokar.[2]” Hem “Bir tarafa tarafgirlik hissi, tarafgir nazarı, taraftar olduğu taraf cereyanın kusurunu görmez, zulmüne rıza gösterir, belki alkışlar. Halbuki küfre rıza, küfür olduğu gibi, zulme razı olmak dahi zulümdür.[3]”

Bu zaman ve zeminde siyâsetçilik veya tarafgirlik ise, tehlikedir. “Hem Tahtîecilik[4]fikri, sû-i zan ve tarafgirlik hissinin menbâı olduğundan, İslâmda lâzım olan tesânüd-ü ervâh(ruhların dayanışması), tevhid-i kulûb(kalblerin birliği), tehâbbüb(sevgi gösterme, muhabbet etme) ve teâvüne (yardımlaşmaya) büyük rahneler(yaralar ve zararlar) açmıştır.[5]” “Tarafgir bir muannit, kendi a’mal-i hayriyesinde hasmına tefevvuk ister. Halisen livechillâh amele pek de muvaffak olamaz. Hem, hüküm ve muamelâtında tarafgirini tercih eder, adalet edemez. İşte, ef’al ve a’mal-i hayriyenin esasları olan ihlâs ve adalet, husumet ve adavetle kaybolur.[6]” Böylece “vasıta-i halâs ve vesile-i necat olan ihlâs zayi olur.[7]”

Bediüzzaman Hazretleri tarafgirliği şöyle îzah etmiştir: ”Tarafgirlik eğer hak namına olsa, haklılara melce olabilir. Fakat şimdiki gibi garazkârâne, nefis hesabına olan tarafgirlik, haksızlara melcedir ki, onlara nokta-i istinad teşkil eder. Çünkü, garazkârâne tarafgirlik eden bir adama şeytan gelse, onun fikrine yardım edip taraftarlık gösterse, o adam o şeytana rahmet okuyacak. Eğer mukàbil tarafa melek gibi bir adam gelse, ona-hâşâ-lânet okuyacak derecede bir haksızlık gösterecek.[8]”

Tarafgir adam hak namına değil, nefis hesabına hareket ettiği için ehl-i imânı incitir, hakkı kırar. Böylece zarar verir, zarar eder. Özellikle hayat-ı içtimâîyede tarafgirlik hastalığı ehl-i imân mabeyninde şiddetli münâkaşalara sebep olduğu için muzırdır. Kötü bir haslet ve alçak bir silahtır. İhlâsı kıran ve insanın ahiret hayatına zarar veren menfî tarafgirlik damarını ne yazık ki ehl-i imân da istimâl etmektedir. Hatta haddi aşarcasına bulduğu her zaman ve zeminde özellikle siyâsî tarafgirlik ve taassup damarı ile su-i zanna girerek hesapsız ve ölçüsüz, kırıcı ve üzücü sözleri söyleyebilmektedir. Bu pis ve kötü silaha tevessül edenler bilmelidirler ki kârlı çıkan nefistir ve İslâmiyet düşmanlarıdır. Buradan kârlı çıkacak olan tarafgirâne ve garazkârâne hareket eden firavunlaşmış nefs-i emmaredir. Ehl-i imân arasında böyle bir fitne ateşi çıkarmak, ehl-i imâna hususan nur talebelerine yakışmaz. Hiç kimse böyle bir fiili işleyip hamiyet perdesine sığınarak hak dâvâ etmesin. Bu işlenen fiil ancak ve ancak haksızlara melcedir, onlara nokta-i istinad teşkil eder.

İşte, ey ehl-i imân! İhtiraslarınızdan ve husumetkârâne tarafgirliklerinizden kuvvetinizin hiçe inmemesi için acilen bu fiilden vazgeçiniz. Pişman olup nedâmet ediniz. Yoksa kuvvetiniz hiçe iner, az bir kuvvetle ezilebilirsiniz. Çünkü “tarafgirane ve garazkârane firavun­laşmış nefs-i emmare hesa­bına hodfuruşluk, şöhret­perverâne bir tarzdaki tesadüm-ü ef­kâr­dan barika-i hakîkat değil, belki fitne ateşleri çı­kıyor.[9]” Bu fitne ateşine âlet olmamak için aman dikkat, aman dikkat!

Son zamanlarda kendi iç âlemlerindeki firavunlaşmış nefs-i emarenin hakkı ve hatırı için husumetkârâne ve haksızcasına hak dâvâ ederek özellikle sosyal medyayı kullanarak cemaatimizin şahs-ı mânevîsine saldıran, ahirette çok mesuliyete haiz kara propaganda yapanlar bilsinler ki hak vurdukça parlar. Yeni Asya Camiası çok badireler atlatmış ve her daim hak taraftarı olmuş ve hakkı muhafaza etmiştir. Geçici propagandalara ve fırtınalı rüzgârlara aldırmamış ve hak bildiği dâvâda asla tereddüt etmeden yoluna devam etmiş, etmeye devam ediyor ve de edecektir inşâallah. Zaman müfessiri kaydını izhar ettiğinde bu gün insafsız ve acımasızca saldıranlar nedâmet etmeye zaman ve ömür bulabilirler mi bilemiyoruz!

Ey hak dâvânın kahraman fertlerinin tesânüdü ile meydana çıkan Yeni Asya Şahs-ı Mânevîsi! Sabret, beki de şükret! Çünkü bu ahirzaman fitnesinin, hârici ve dâhili cereyanlarının hükmettiği zaman diliminde dehşetli menhus ruhun nefesini ve te’sirini ensesinde hissetmeyenler korksun! O muhasaranın bu şahs-ı mânevînin üzerinden kalkmayacağına dair rivayeti hatırla, yeter!

Abdülbâkî ÇİMİÇ

[email protected]

https://www.feyzinur.com