İnsanların dünyasına mâlâya’niyât ne kadar da nüfûz etmiş! “Zarara kendi razı olanın lehinde bakılmaz. Ona şefkat edip acınmaz.”düstûrunca lüzûmsuz işleri mâlâyâni bilip, vaktimizi zayi’ etmemeliyiz.
Usûl-ü İslâmın düsturu “Başkasının dalaleti sizin hidayetinize zarar etmez. Eğer sizler lüzûmsuz onların dalaletleriyle meşgul olmazsanız.”
“Biri söyle; Ona ait olmayan sözler mâlâyâni sayılabilir.”Öyleyse ne yapılmalı? O’na ait olmayan ya da O’nun hesabına işlenmeyenler mâlâyâni.
En elzem hizmet olan îmân ve Kur’ân hizmetini bırakıp, güya binler sene ömrün var gibi, en lüzûmsuz malûmatla vakit geçirmek kâr-ı akıl mı?
Çok önem verilen meşâgıl-i dünyeviye dediğin, çoğu sana ait olmayan ve fuzûlî bir sûrette karıştığın ve karıştırdığın mâlâyâni meşgalelerdir.
Bu âhirzamân asrında gaflet ve dünyaperestlikten çıkan dehşetli bir enâniyet hükmediyor.Ehl-i hakikat enâniyetten,hodfuruşluktan vazgeçmeli!
Bizim îmân ve Kur’ân hizmeti vazîfemizi beğenmeyenler ve kaldıranlar, ölümü kaldırmalı ve kabri kapamalı! Yoksa susmalı!
Bizim iştigal ettiğimiz vazîfe-i zarûriye-i insaniye olan hizmet-i îmâniye, herkese her zaman ciddî alâkadâr olunması gereken mes’eledir.
Bazılarının nazarınızda en büyük bir mesele-i dünyeviye olan mâlâyâniyât, bizim nazarımızda ve hakîkat cihetinde kıymeti pek azdır.
Bu ciddî ve lüzumlu bu kadar alâkaların zararına olarak, lüzûmsuz ve mâlâyâni olan dünyevî cereyanlara feda etmek dîvanelik değil de nedir?
İnsanlar kemâl-i merakla, onlara göre mâlâyâni ve lüzumsuz mesâil-i dünyeviye ifsâd edici aletlerle ders verip dinletip, izlettirmek, hayat-ı içtimaiye-i İslâmiyeye öyle bir zarardır ki, ileride vereceği neticeleri düşündükçe tüyler ürperir.
İnsanlar zahir nazarda mâlâyâni meseleleri, fazla takip ediyor. Cezbekârâne taşkınlıkla, dikkatsizlere mâlâyâni ve israf yaptıırılıyor. Yazık!
Kendi âlem-i asgarımızda nefis ve şeytanla yapılan maçı kaybedersek esâs mağlubiyet o olsa gerek! Bu mağlubiyetin telâfisi çok zor olsa gerek
Bâkî ÇİMİÇ